1 Księga Kronik (1 Krn 16)
Wysłany na Mar 20, 2010 w 1 Ks. Kronik (1 Krn), Stary Testament | 0 wpisów
Arka Przymierza w Jerozolimie
1
Przyniesiono więc Arkę Bożą i ustawiono ją w środku namiotu, jaki
rozpiął dla niej Dawid, po czym złożono całopalenia i ofiary pojednania.
2
Gdy zaś Dawid skończył składanie całopaleń i ofiar pojednania, pobłogosławił
lud w imieniu Pana.
3
I potem rozdał wszystkim Izraelitom, tak mężczyznom
jak i kobietom, każdemu po bochenku chleba, po kawałku mięsa i po kubku
wina.
4
Ustanowił przed Arką Pańską niektórych lewitów z obsługi, aby
sławili, dzięki czynili i wychwalali Pana, Boga Izraelowego:
5
Asafa -
przełożonym, Zachariasza – jego zastępcą, potem Uzzjela, Szemiramota,
Jechiela, Mattitiasza, Eliaba, Benajasza, Obed-Edoma i Jejela, na
instrumentach: harfach i cytrach, Asafa zaś, by grał na cymbałach;
6
Benajasza i Jachazjela, by stale trąbili przed Arką Przymierza Bożego.
7
Owego dnia postanowił Dawid po raz pierwszy, aby tak wielbiono Pana za
pośrednictwem Asafa i jego braci:
8
Dzięki czyńcie Panu, wzywajcie Jego imienia,
głoście dzieła Jego wśród narodów!
9
Śpiewajcie Mu, grajcie Mu psalmy,
rozpowiadajcie wszystkie Jego cuda.
10
Szczyćcie się świętym Jego imieniem,
niech się weseli serce szukających Pana!
11
Rozważajcie o Panu i Jego potędze,
szukajcie zawsze Jego oblicza:
12
Pamiętajcie o cudach, które On zdziałał,
o Jego znakach i sądach ust Jego.
13
Potomstwo Izraela, Jego sługi,
synowie Izraela, Jego wybrańcy!
14
On, Pan, jest naszym Bogiem,
Jego wyroki obejmują świat cały.
15
Na wieki pamięta o swoim przymierzu –
obietnicę dał dla tysiąca pokoleń.
16
Zawarł je z Abrahamem
i przysięgę dał Izaakowi.
17
Ustanowił dla Jakuba jako prawo
wieczne przymierze dla Izraela,
18
mówiąc: “Dam tobie ziemię Kanaanu
na waszą własność dziedziczną”,
19
gdy was było niewielu –
nieliczni i obcy w niej.
20
Wędrowali od szczepu do szczepu,
z jednego królestwa do drugiego ludu,
21
a nie pozwolił nikomu ich uciskać
i z ich powodu karał królów:
22
“Nie dotykajcie moich pomazańców
i prorokom moim nie czyńcie krzywdy!”
23
Śpiewajcie Panu, wszystkie krainy,
z dnia na dzień głoście Jego zbawienie!
24
Rozgłaszajcie Jego chwałę wśród pogan,
Jego cuda – wśród wszystkich narodów,
25
bo wielki jest Pan, godzien wielkiej chwały:
wzbudza On większy lęk niż wszyscy bogowie.
26
Bo wszyscy bogowie pogan to ułuda,
a Pan uczynił niebiosa.
27
Przed Nim kroczą majestat i piękno,
potęga i jasność w Jego przybytku.
28
Oddajcie Panu, rodziny narodów,
oddajcie Panu chwałę i potęgę,
29
oddajcie Panu chwałę Jego imienia.
Nieście ofiary i wchodźcie przed Jego oblicze,
oddajcie pokłon Panu, w święte szaty odziani.
30
W obliczu Jego zadrżyj, ziemio cała!
Umocnił On świat, by się nie poruszył.
31
Niech cieszy się niebo i ziemia raduje.
Mówcie wśród pogan: “Pan jest królem”.
32
Niech szumi morze i co je napełnia,
niech się weselą pola i wszystko, co na nich.
33
Niech tak się uradują drzewa leśne
w obliczu Pana, bo nadchodzi,
aby rządzić ziemią.
34
Chwalcie Pana, bo dobry,
bo na wieki Jego łaskawość.
35
Mówcie: “Ratuj nas, Boże zbawienia naszego,
zgromadź nas i wybaw spośród narodów,
abyśmy wielbili święte imię Twoje
i dumni byli z Twej chwały”.
36
Błogosławiony Pan, Bóg Izraela,
od wieków na wieki.
A cały naród odpowiedział: “Amen” i chwalił Pana.
37
[Dawid] pozostawił tam
przed Arką Przymierza Pańskiego Asafa i jego braci, aby pełnili służbę
ustawicznie przed Arką, według porządku każdego dnia;
38
i Obed-Edoma z jego
sześćdziesięciu ośmiu braćmi, Obed-Edoma, syna Jedutuna, i Chosę jako
odźwiernych;
39
kapłana Sadoka i braci jego, kapłanów [pozostawił] przed
przybytkiem Pańskim na wyżynie, która jest w Gibeonie,
40
aby stale
ofiarowali Panu ofiary całopalne na ołtarzu całopalenia, rano i wieczorem -
według wszystkiego, co napisane jest w Prawie Pana, które On zlecił
Izraelowi.
41
Z nimi byli Heman i Jedutun i reszta wybranych, imiennie
wyznaczonych, aby dzięki czynić Panu, bo na wieki Jego łaskawość.
42
U
Hemana i Jedutuna były przechowywane trąby i cymbały dla grających i
instrumenty towarzyszące pieśni Bożej. A synowie Jedutuna byli przy bramie.
43
I wrócił się cały lud – każdy do swego domu. Powrócił też Dawid, aby
wnieść błogosławieństwo do swego domu.